Wspomnienia wiosennych żurawi.

        Oglądając zdjęcia tegorocznych żurawi ,zazdrościłem autorom spotkań z nimi , bliskiego podejścia i obserwacji tych pięknych ptaków.Nawet nie liczyłem że i mi będzie dane przebywać z nimi dosłownie na wyciągnięcie ręki. Pewnego dnia wracając z lasu,zauważyłem jak nad niepozorną kałużą na środku  dużej łąki kręcą się czajki i samotniki.Pomyślałem że miejsce jest warte uwagi i należy mu poświęcić trochę czasu.Za zgodą właścicielki ,wybudowałem czatownię z foli budowlanej znalezionej na miejscu.Materiał ten idealnie nadawał się do tego ,ptaki były przyzwyczajone do niej do tego stopnia że nie przeszkadzała im fruwająca na wszystkie strony,gdy ja leżałem pod nią.

      Po postawieniu kryjówki dałem ptakom tydzień czasu na przyzwyczajenie do zmiany otoczenia.Pierwszego dnia zasiadki nie spodziewałem się fajerwerków,jednak miejsce te pokazało że trafiłem z tym wyborem w dziesiątkę.Na początek pojawił się samotnik w pięknym porannym świetle z  lekką delikatną mgłą.Wraz z upływem czasu przybyły czajki,straszne wiercipięty pozwoliły na kilka kadrów i już ich nie było.Kulminacyjnym momentem jest pojawienie się samotnego żurawia.Wkracza na scenę jak duch,pewnie krocząc kilka metrów ode mnie.Tego dnia przeklinałem siebie za zmianę szkła z zooma na stałkę.Był tak blisko że zrobiłem kilkadziesiąt zdjęć z poobcinanym modelem,zaledwie kilkanaście było całych i na przyzwoitym poziomie.Następne dni i spotkania były równie ciekawe,na miejscu zaczeła pojawiać się para żurawi.Pokazała mi ona cały wachlarz swoich zachowań ,było to coś niesamowitego oglądać je z bliska.To jak żerują, gdzie jedno zajadało kukurydzę wykładaną przeze mnie a drugie obserwowało uważnie teren.Samicę zachęcającą samca do kopulacji a po niej,jej taniec wdzięczności za ten akt.Wspólne trąbienie oznajmujące innym żurawiom o ich obecności na tym terenie.Niestety z nieznanych mi przyczyn ,nie przystąpiła ona do lęgów,cały czas widzę ją w okolicy już wyschniętej kałuży jak wspólnie żerują w wysokich trawach.Liczyłem że na jesieni będzie mi dane zobaczyć je z młodymi,ale cóż taka jest natura jednym daje innym zabiera.